Λα τα μινόρια…

  Το πρωτ’ άκουσα σαν «ατάκα» σε ένα στιγμιότυπο της ζωντανής ηχογράφησης του Ζωρζ του Πιλάλα και των παρφέ ατόμων του . Το αυθεντικό ήταν «…Λα τα Μινόρια! Θα απαγγείλω…» . Θυμάμαι πίναμε ουίσκι με το Νικόλα τον κουμπάρο μου κάπου το ‘90-’91, στο πατρικό του στο Παγκράτι ( ήταν πολύ φευγάτη εποχή , ακούγαμε σε σημείο κορεσμού  60’s psych & garage, πίναμε όλο το Βόσπορο και τα βράδια τριγυρνάγαμε όλη την  περιφέρεια Αθηνών συζητώντας για τον Καμπουρίδη και την εμφάνιση του το καλοκαίρι στην «Αρχόντισσα») έχοντας ξενερώσει όλους τους καλεσμένους του πάρτυ γενεθλίων της αδελφής του …Πίσω τύλιγμα η κασέτα –σα φλας μπακ  σχεδόν 20 χρόνια πριν- να αργοκυλά  πατώντας το  play καρέ-καρέ  ο χρόνος …Χαϊδάρι Κυριακή μεσημέρι στον κήπο του Θείου Σπύρου , χαζεύω στη λάβρα  κι ακούω κάτι που δε νογάω –ο Βαγγέλης ο Περπινιάδης  προβάρει στο διπλανό σπίτι. Λίγο  fast forward … τα μεγάλα μου αδέρφια με άφησαν να πατάω κουμπιά στο νεοαποκτηθέν ραδιοκασετόφωνο της οικογένειας ! Διπλή χαρά…ο Θείος Σπύρος έφερε κασέτες με λαϊκά και ρεμπέτικα!!!  Τα υπόλοιπα χρόνια θα κυλήσουν ακούγοντας  λαϊκά και ρεμπέτικα από τους ραδιοερασιτέχνες στα μεσαία και «λιώνοντας» αυτές τις πρώτες κασέτες του Θείου . Κάπου στην εφηβεία η κασέτα μασήθηκε από την κεφαλή, θες οι παρέες , θες η επανάσταση της νεότητας , άμε γύρευε ….Ένα βράδυ –Πρωτοχρονιά- με τη ψυχή ασήκωτη από τα πρώτα αντρικά σκιρτήματα του έρωτα μου ξαναχτύπησε τη πόρτα σε ένα ρεμπετάδικο στην Πλατεία Καισαριανής , ήπια ..χόρεψα ..και ήρωας η έρμη η Βούλα η κολλητή που μισή μερίδα με έκανε ζάφτι ολόκληρο ντερέκι-ντίρλα και με πήγε σπίτι μου . Μπόλικες ιστορίες και αμαρτίες , πόνοι , χαρές , σεβντάδες κύλησαν, όλα όσα προβλέπει η ζωή μας εν γένει-ασχέτως  αν στρουθοκαμηλίζουμε και τα αγνοούμε..

Ε!...κάθε που πνιγόμουν και πλάνταζα ερχόταν ένα λαϊκό , ένα ρεμπέτικο, ένας αμανές και μου μίλαγε, μου έκανε  συντροφιά . Πιο στοργικός φίλος από όλους όσους αγαπάω γιατί κείνη τη στιγμή μιλάγαμε την ίδια γλώσσα-άλλης εποχής κι άλλης κοπιάς και πάστας ανθρώπων. Μια φορά, έκατσε σε μια διαδικτυακή αγορά συζητήσεων να ασχοληθώ με το διαδικτυακό ραδιόφωνο .Ψάχνοντας για τίτλο θυμήθηκα την ατάκα …κι έγινε τίτλος εκπομπής. Σιγοντάρισαν 2-3 ψαγμένες φάτσες και σύντομα το ελληνικό λαϊκό και ρεμπέτικο μπήκε στο  play-list.Κι η ζωή κύλαγε …με τραγούδια, συνθέτες, ερμηνευτές που ανακάλυπτα, με μαρξιστικές αναλύσεις για το λαϊκό ναι το ρεμπέτικο  τραγούδι στα σκαμπό του μπαρ του Κρητικού Φρεατίδα , με αναμνήσεις κι αμαρτίες με αδικίες και άφραγκους και ποδαρόδρομο από τη δουλειά στο σπίτι …με όλα όσα σε κάνουν να αγαπήσεις και να δεθείς με ένα τραγούδι , με μια φωνή, με την ιστορία του τραγουδιού , του συνθέτη , του τραγουδιστή . Αυτά θα μοιραστώ , θες διαβάζεις, θες ακούς …δε θες …προσπέρνα! Αλλά αν μείνεις …ότι ακούσεις …

βάλε κάτι να πιείς .

" Κυρά ζωή "
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΤΡΟΠΑΝΟΣ
Στίχοι : Τάσος Οικονόμου
Μουσική : Σπύρος Παπαβασιλείου

"Μια εκδρομή"
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΤΡΟΠΑΝΟΣ
Στίχοι:  Γιάννης Μηλιώκας
Μουσική:  Γιάννης Μηλιώκας

Αν η Θεία μετάληψη χρειάζεται οινόπνευμα , εξ ίσου κι αυτά … !

Άντε 'γεια μας!