Για τα μαστόρια ...

Είπε ο σοφός ...ο Μίρκα Ελιάντ  ντε να τον ονοματίσουμε  ..."ούτε τα αντικείμενα του εξωτερικού κόσμου ούτε οι ανθρώπινες πράξεις έχουν κάποια ουσιαστική αξία, παρά μόνο όταν συμμετέχουν σε μια πραγματικότητα που τα υπερβαίνει". Τουτέστιν μεθερμηνευόμενον  η ατομικότης  καρντάσια  μάστορες για να υπερβεί την ισοπέδωση της πραγματικότητας χρεία έχει μια αναγωγή σε άλλες  αξίες πέρα από την τρέχουσα ανθρώπινη αντίληψη.
Τώρα πως  αυτή η διαδικασία γίνεται επιτευκτή...μυστήριον το ΜΕΓΑ..κάθε ράτσα του ανθρώπου  το παλεύει όπως ξέρει και μπορεί ...για τη δική μας  το μόνο που μένει -σαν νόμος και παλιά συνταγή της γιαγιάς συνάμα - μες απ' το χρόνο είναι πως ...η φωνή είναι κραδασμός που μεταφέρει κι εκδηλώνει ενέργεια . Αρχή ανυπέρβλητη απ' αρχής του κόσμου μας . Μερικές φορές την ένιωσα στην εκφορά του λόγου μου , άλλες φορές στο λόγο άλλων μα πάντα είχε μια φέρουσα δύναμη..την ψυχή . Το " είναι" ,τον συντονισμό όλων των κέντρων, ή σωμάτων -όπως κι αν τα ονοματίζουμε μες την άγνοια μας - την ΕΙΜΙ παρουσία της ύπαρξης μας σε ένα κόσμο που δυσβάσταχτα αντέχουμε - για τους όποιους καρμικούς λόγους επικαλούμαστε....Στιγμές που ο θωρακισμός του ΕΓΩ πέφτει και το ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟ γίνεται κύριος φορέας εξωτερίκευσης ..θεία μαγεία των Μυστών... ακούω...αφουγκράζουμαι στο πετσί μου την ζωή του διπλανού...αφήνωμαι. ταυτίζωμαι και συντονίζομαι ... βιώνω στη ζωή μου τη δική σου κι αυτό που μας ενώνει ..το κοινό βίωμα που μας κάνει ένα .
(για τα καρντάσια μαστόρια που ξέρουν ..με ποδιές κι εργαλεία ή μη )

Έστε μάγκες έστε μπελαλίκ καρντάσια ...